யாழன் ஆதி

புறாக்களின் கைகளைக் கொத்தி
தின்றுவிட்டு
உதிர்ந்துவிட்டன ஆலிவ்மர இலைகள்
நிழல்கள் எரியும் ஒரு தருணத்தில்
பூத்து இருக்கும் பூவொன்றை
கடித்து சாப்பிட்டுவிட்டு
வேகமாகத் தாவி ஓடுகின்றது
சாமிக்கு நேர்ந்துவிட்ட ஆட்டுக்கிடாய்
கோலங்களை மிதித்து அழித்துவிட்டு
அழுக்கேறிய கால்களோடு நடக்கிறாள்
வீதிக் கம்பங்களில் விளக்கேற்றும் பெண்
புராதனக் கோயில்களின் மேல் அமர்ந்த
கருப்புப் பறவைகள் எச்சமிடுகின்றன
சிதைந்த வெளிச்சுவர் மீதிருக்கும் சிற்பங்கள்மீது
என்னவென்று அறியா கருப்பு மனநிலையில்
இக்கவிதையைப் பிடித்துத்
தொங்கிக் கொண்டிருக்கின்றேன் நான்